Ponoszony przez przedsiębiorcę wydatek na nieodpłatne świadczenie nie zawsze stanowi reprezentację. Taka konkluzja znajduje oparcie w najnowszym wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: NSA) z 31 stycznia 2017 r., sygn. II FSK 3994/14.
Spór, który stał się kanwą dla powołanego wyroku, dotyczył Spółki dostarczającej maszyny rolnicze która, zgodnie z przyjętą polityką, dokonywała nieodpłatnych napraw pogwarancyjnych (dotyczących znaczących usterek i wad fabrycznych) sprzedanych klientom, za pośrednictwem jej dystrybutora, maszyn. Zdaniem Spółki, dokonywanie dobrowolnych i nieodpłatnych napraw pogwarancyjnych było elementem jej polityki sprzedażowej i marketingowej. Niezależnie od budowania pozytywnego wizerunku firmy, stanowiło działanie mające na celu zachowanie i zabezpieczenie źródła przychodów w przyszłości. Nie zgodził się z tym Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu uznając, że ponoszone przez Spółkę wydatki noszą znamiona reprezentacji i przez to nie mogą zostać uznane za koszt podatkowy.
Sprawa, po wydaniu korzystnego dla Spółki rozstrzygnięcia przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu (dalej: WSA), trafiła do NSA, który podtrzymał stanowisko zajęte przez WSA. Zdaniem NSA, wydatek na nieodpłatne świadczenie jest wydatkiem na reprezentację, jeśli wyłącznym jego celem jest tworzenie pozytywnego wizerunku firmy. Kwalifikacja każdego wydatku powinna być odrębna, uzależniona od okoliczności faktycznych konkretnej sprawy. Ponadto, dokonując oceny każdego z wydatków należy patrzeć przez pryzmat jego celu. W rozpatrywanej sprawie, zdaniem NSA, celem ponoszenia przez Spółkę kosztów nieodpłatnych napraw pogwarancyjnych było oczekiwanie utrzymania czy też zwiększenia sprzedaży maszyn rolniczych w przyszłości. NSA uznał, że w świetle przyjętej polityki Spółki, ponoszone wydatki nie stanowią wydatków na reprezentację, a zatem są one ponoszone celem zabezpieczenia w przyszłości źródeł przychodu, jakim jest sprzedaż maszyn rolniczych.
Powyższy wyrok NSA może być istotną wskazówką przy rozgraniczaniu wydatków związanych z nieodpłatnymi świadczeniami pomiędzy wydatkami na reprezentację a pozostałymi wydatkami, które mogą stanowić koszt uzyskania przychodów. Jest on też potwierdzeniem, że nie każde nieodpłatne świadczenie jest wydatkiem wyłączonym z kosztów uzyskania przychodów. Stanowisko NSA jest również o tyle istotne, że dokonując wykładni przepisów, sąd uwzględnił strategię gospodarczą Spółki oraz specyficzny charakter prowadzonej przez nią działalności, w świetle których wydatek powinien być rozpatrywany. Bez wątpienia, spojrzenie NSA na powyższą sprawę, z punktu widzenia przedsiębiorcy, stwarza nadzieję na pozytywne rozstrzygnięcia w wielu podobnych lub zbliżonych sytuacjach.
KONTAKT
Piotr Korszla
piotr.korszla@ptpodatki.pl
(022) 205 22 07